Stosunki Polsko-Francuskie na początku lat 20 kształtowały się pod wpływem ówczesnego ministra spraw wojskowych gen. Kazimierza Sosnkowskiego, co w roku 1921 r. zakończyło się podpisaniem konwencji wojskowej  zobowiązującej oba państwa do udzielenia sobie pomocy w wypadku ataku Niemiec, a w przypadku agresji Rosji Sowieckiej, Francja miała wesprzeć materiałami wojskowymi oraz doradztwem wojskowym.

Generał cieszący się szacunkiem i zaufaniem francuskich władz decyzyjnych podjął próbę odtworzenia stosunków z lat 20 na rzecz zbliżenia obu stron. Na przełomie 1935 i 1936 r. Sosnkowski na własną rękę rozpoczął starania o paromiliardową pożyczkę francuską. Do kontynuowania rozmów na ten temat doszło niedługo później, mianowicie po pogrzebie króla Anglii Jerzego V, na który generał Kazimierz Sosnkowski został mianowany szefem Polskiej delegacji, a także reprezentował wtedy Prezydenta RP. Wracając z uroczystości pogrzebowych na zaproszenie generała Gamelina Sosnkowski w charakterze prywatnym udał się do Paryża. Przeprowadził tam szereg rozmów z członkami rządu i wyższymi dowódcami wojskowymi, w których poruszył sprawę budowy szerszego sojuszu m.in. z Czechosłowacją. Istotnym jest fakt, że wynegocjował on także kredyt na dozbrojenie i rozwój Wojska Polskiego. Podczas jednej z rozmów z ministrem Mandelem, Sosnkowski oświadczył, że "w przypadku ujawnienia zamiarów Hitlera wprowadzenia wojsk do Nadrenii Polska dopełni wszystkich swoich zobowiązań sojuszniczych".