"Jakże dobrze pamiętam sierpień 1914 roku, podniecony i mocny nastrój szeregów strzeleckich, gotujących się do wymarszu na wojnę. Przymykam oczy i widzę jak gdyby to miało miejsce wczoraj-Kraków, Błonia, place powystawowe, budynki i tak zwany „Oleandrów”, oddane do naszej dyspozycji. Pamiętam sprawnie przebiegającą, gdyż od dawna starannie przygotowano mobilizację w Związku Walki Czynnej oraz organizacji strzeleckich. Staje mi w oczach odmarsz Kompanii kadrowej prowadzonej przez Tadeusza Kasprzyckiego komendanta oddziału w Związku Walki Czynnej w Genewie. Jako oddział przewodni awangardy sił naszych, kadrówka wyruszyła w pole obalając po drodze słupy graniczne pomiędzy zaborami w symbolicznym akcie, który jak gdyby streszczał ideologię odradzającego się Wojska Polskiego. Wojsko to, młodzieńczy, pełne entuzjazmu, mierzące siły na zamiary, było ożywione duchem bezgranicznego zaufania do Józefa Piłsudskiego i raczej mistyczną podówczas wiarą, że pod jego przewodem uda się wywalczyć wolność dla całej Polski, poćwiartowany ongi przez 3 w drapieżnych sąsiadów(…)''